அடிக்கடி வருகிற காட்சி - (நவராத்திரி-5)

நாவல் பழநிறப் பட்டுடுத்தி-மின்னும்

நகைகள் அளவாய் அணிந்தபடி

காவல் புரிந்திட வருபவள்போல்-அன்னை

காட்சி அடிக்கடி கொடுக்கின்றாள்

ஆவல் வளர்க்கும் காட்சியிதும்-என்

அரும்புப் பருவத்தில் தொடங்கியது

வேவு பார்க்க வந்தவள்போல் -எங்கள்

வீட்டு முற்றத்தை வலம்வருவாள்

பின்னங்கைகளில் தவழ்கிறதே-அது

பிரம்பா கரும்பா தெரியவில்லை

பின்னல் இடாத மழைக்கூந்தல் -அது

புரள்கிற அழகுக்கு நிகருமில்லை

கன்னங் கரியவள்- ஆறடிக்குக்

கொஞ்சம் குறைவாய் அவளுயரம்

மின்னல், மேகத்தின் நிறங்கொண்டு-வரும்

மாயத் தோற்றமாய்த் தெரிகின்றாள்

கட்டிய பின்னங் கைகளுடன் -அவள்

காலடி அளந்து வைக்கின்றாள்

முட்டிய கண்ணீர் மறைத்தாலும்-அந்த

மோகனத் திருவுரு மறைவதில்லை

விட்டுச் செல்வதும் இல்லையவள்

விழிகொண்டு நேராய்ப் பார்ப்பதில்லை

எட்டியும் எட்டா அமுதமென -எனை

எத்தனை வருடங்கள் ஏய்த்திருப்பாள்

பாரா முகமென்றும் தோன்றவில்லை-அவள்

பார்ப்பது போலவும் தெரியவில்லை

தீராச் சுமைகள் கனக்கையிலே-என்

தேவி கிளம்பி வருகின்றாள்

தாரா கணங்கள் பட்டினிலே-வந்து

தானாய் மின்னும் அழகினிலே

வாரா அமைதி வருகிறது-அவள்

வாஞ்சையை உள்மனம் உணர்கிறது!

கடவூர்க் காரி அவள்வருகை-அது

கனவா நனவா இரண்டுமில்லை

இடர்கள் எதிர்ப்படும் போதெல்லாம்-அவள்

இறங்கி வராமல் இருப்பதில்லை

தொடவும் தயங்கும் நெருக்கத்தில் -பின்

தொடவே முடியாத் தூரத்தில்

அடம்பிடிக்கின்றாள் இப்போதும்-ஆனால்

அவளிருக்கின்றாள் எப்போதும்!