காட்டுச் சுனை

சித்திரம் தீட்டிட விரும்பிவந்தேன் -திரைச் சீலையில் உன்முகம் தெரிகிறது எத்தனம் இன்றியென் தூரிகையும்-உன் எழில்முகம் தன்னை வரைகிறது எத்தனை தேடல்கள் என்மனதில்-அவை எல்லாம் குழைத்தேன் வண்ணங்களாய் நித்திலப் புன்னகை தீட்டுகையில்-அந்த நிலவொடு விண்மீன் கிண்ணங்களாய்!!   கண்களின் பாஷைகள் வரைவதற்கு-அந்தக் கம்பனின் எழுதுகோல் வாங்கிவந்தேன் பண்ணெனும் இன்சொல் வரைவதற்கோ-நல்ல புல்லாங்குழலொன்று கொண்டுவந்தேன்  மண்தொடும் புடவை நுனிவரைய-அந்த மன்மதன் அம்புகள் தேடிவந்தேன் பெண்ணுன்னை முழுதாய் வரையவென்றே-இந்தப் பிறவியைக் கேட்டு வாங்கிவந்தேன்   பொன்னில் நனைந்தநல் வளைவுகளும்-எனைப் பித்தெனச் செய்யும் அசைவுகளும் மின்னில் எழுந்தவுன் புன்னகையும்-நல்ல மதுத்துளி சுமக்கும் பூவிதழும் என்னில் கலந்தவுன் பேரழகும்-இங்கே எழுதிக் காட்டுதல் சாத்தியமோ இன்னும் எத்தனை சொன்னாலும் -உன் எழிலெந்தன் புனைவுக்கு வசப்படுமோ   உள்ளம் என்கிற திரைச்சீலை -அதில் உன்னை நீயே வரைந்துதந்தாய் வெள்ளம் வருகிற பாவனையில்-என் வாழ்வில் நீயே விரைந்துவந்தாய் விள்ளல் அமுதம் விரல்நுனியில்-என விநாடி நேரம் தீண்டிச்சென்றாய் துள்ளும் கலைமான் ஜாதியடி-என் துயிலெனும் வனத்தில் திரிந்திருந்தாய்   காட்டுச் சுனையெனப் பாய்ந்துவந்தே-என் கனவின் வேர்களை வருடுகிறாய் மீட்டும் வீணையின் தந்திகளை-உன் முறுவல் கொண்டே அதிரச்செய்தாய் காட்டிய உவமைகள் அனைத்தையுமே-உன் கால்களின் கொலுசில் கோர்த்துக் கொண்டாய் வாட்டும் கருணை கொண்டவளே-என் வாழ்வை எழுதி வாங்கிக் கொண்டாய்