நிலவும் நானும்...

நீட்டிய விரலுக்கும் நிலவுக்கும் நடுவே

நீண்டது ஆயிரம் தூரம்-என்

நினைவில் ஆயிரம் பாரம்

 

ஒளி

காட்டிய பரிவும் கூட்டிய குளிரும்

காலம் முழுதும் வாழும்-அந்த

போதையில் இதயம் ஆழும்

 

 

எங்கே எப்படி நான்போனாலும்

நிலவின் பார்வையில் இருப்பேன் -அதன்

நிழலாய் பூமியில் நடப்பேன்

 

பொங்கும் வெய்யில் பொழுதிலும் நிலவின்

பொன்முகம் எண்ணிக் கிடப்பேன் -அது

பூக்கும் அந்தியில் உயிர்ப்பேன்

 

 

நட்சத்திரங்களின் நளினக் குலுக்கல்கள்

நெஞ்சில் பதிவதும் இல்லை-அதை

நேர்படப் பார்ப்பதும் இல்லை

 

ஒரு

முட்புதர் பாதையில் முல்லைக்காடு

முளைத்தபின் வலிகளும் இல்லை-என்

மூர்க்க குணங்களும் இல்லை

 

தேய்பிறை இல்லா தேவதை நிலவே

தினமென் கனவில் நீதான் -என்

திசைகள் எல்லாம் நீதான்

 

பாய்கிற நதியில் பொன்னொளி பரப்பிப்

பரவசம் கொடுப்பதும் நீதான் -என்னைப்

பரிவில் நனைப்பதும் நீதான்

 

மூடும் முகில்களைக் கோபமில் லாமல்

மெல்ல ஒதுக்கி விடுவாய்-அந்த

மென்மையில் உயிரைத் தொடுவாய்

 

நான்

பாடும் கவிதை வரிகளினூடே

மிதந்து மிதந்து வருவாய்-என்

மனதில் அமுதம் பொழிவாய்

 

வீணையின் தந்திகள் "விண்"ணென அதிர்கையில்

விம்மி வழிகிற ஸ்வரமே-என்

வழியில் கிடைத்த வரமே

 

காணவும் முடியாக் காருண்ய வனத்தில்

கண்கள் திறந்த இதமே-என்

கவிதையில் மலர்ந்த நிஜமே