தேவர்களின் தலைவன் இந்திரன் மகளுடன் நிச்சயிக்கப்பட்ட திருமணம். வேடுவர்களின் தலைவன் நம்பிராஜன்மகளுடன் காதல் திருமணம். தந்தைக்கே பிரணவத்தை போதிக்கும் ஞானம் ஒருபுறம். ஞானப்பழம் கிடைக்காமல்கோபித்துக் கொள்ளும் குழந்தைத்தனம் மறுபுறம். முருகனை, கந்தபுராணம் போன்றவை மூலமாகவும், அருணகிரிநாதர்-சென்னிகுளம் அண்ணாமலை ரெட்டியார் போன்ற அருளாளர்கள் மூலமாகவும் அறிந்து கொண்டிருந்த எனக்கு, செஞ்சேரிமலை குகை பாலதண்டாயுதபாணி கோயிலுக்கு வரும் எளிய மனிதர்களின் அப்பழுக்கற்ற பக்தி பிரம்மிப்பாக இருந்தது.
வாழ்வை நடத்தவென்று உழவோ தொழிலோ அவர்களுக்குண்டு. ஒவ்வொரு நாள் விடியலையும் குகைப்பெருமான் வழிநடத்துகிறான் என்ற அப்பழுக்கற்ற நம்பிக்கை, அவர்களை வாழ்வெனும் பெருவெள்ளத்தைக் கடக்க வைக்கிறது.
அந்த குகைப்பெருமானுக்கு நான் எழுதிய துதிமலர்களின் இரண்டாவது பாடல் இது:
ஆகமம் நான்மறை யாவுமே வேலவன்
அருமையைப் பேசி வாழும்
ஆலய மணிதரும் நாதமும் "ஓம்"என
அருளிசை பாடி யாடும்
தேகமும் எண்ணமும் தேவானை நாதனின்
தளிர்க்கழல் தேடி ஓடும்
திசையெட்டில் தென்றலும் வள்ளி மணாளனின்
திருப்புகழ் பாடல் பாடும்
போகமாம் இல்லறம் கந்தனின் அருளுக்குப்
பாதைகள் போடலாகும்
பார்மிசைப் பற்றுகள் பின்னாளில் சண்முகன்
பார்வையில் மாறலாகும்
ஏகன் அநேகனின் எழில்வளர் புதல்வனே
ஏற்றங்கள் தரும் தெய்வமே
தென்சேரி அடிவாரம் உறைகின்ற குகைபால
தண்டாயுத பாணியே
No comments:
Post a Comment