புயல்நடுவே சிற்றகலும் புன்னகைக்கு மென்றால்
கயல்கண்ணி பார்த்த கருணை-ஒயிலாக
சந்நிதி யில்நிற்கும் சக்தியருள் பெற்றபின்னே
நன்னிலைதான் சேரும் நமக்கு.
பட்டுரசும் பாதங்கள் பூமி தனிலுரச
மொட்டவிழும் கற்பகப்பூ மண்ணெங்கும்-எட்டுதிசை
வீசும் வளைக்கரங்கள் வையமெலாம் காப்பதனைப்
பேசும் பணியே பணி.
மயிலானாள் கற்பகத்தாள் மாதேவன் ஆடக்
குயிலானாள் கீதம் கொடுத்தாள்-துயர்தீரப்
பாடும் அடியார்தம் பாட்டானாள் பொற்சபையான்
ஆடும் ஜதியானாள் அங்கு
மாயை வடிவானாள் மாயை தனைத்தொலைக்கும்
தீயின் வடிவாகத் தானானாள்-தூய
வடிவானாள் ஞான விடிவானாள் வேத
முடிவானாள் அன்னை முகிழ்த்து
வண்ணங் கறுப்பென்றே வம்புசெய்த ஈசனவன்
கண்டங் கறுக்கவே கைவைத்தாள்-உண்டநஞ்சை
தீண்டியமு தாக்குந் திரிபுரையாள் பாதவிரல்
தூண்டுவதே குண்டலினித் தீ.
காமன்கைக் கொண்ட கரும்புவில்லைத் தீய்த்தவனின்
வாமத்தை ஆளுகிற வல்லியின்கை- சேமத்தில்
தோன்றும் கரும்புவில்லில் தோற்றபின்னே ஈசன்கால்
ஊன்றவழி உண்டோ உரை
